Mariam hield haar somberheid verborgen

Mariam (21) is geboren in Marokko en kwam op haar dertiende naar Nederland. Ze heeft altijd het gevoel gehad dat ze 1-0 achterstond. Na een pittige weg zit ze nu op de universiteit. Het duurde lang voordat ze open was over haar stress en somberheid: “Het voelde als zwakte”. 

Dit ervaringsverhaal is geschreven in samenwerking met MIND Us en MIND.

Afbeelding van Mariam met mobiele telefoon in haar hand

Mariam kreeg vmbo-basis advies en wilde bewijzen dat ze naar de universiteit kon. Daar werkte ze hard voor. “Ik was op een gegeven moment alleen nog maar met school bezig. Op de havo brak me dat op. Ik voelde me gestrest en somber. Ik slaagde uiteindelijk met een 5,8, terwijl ik cum laude had willen slagen. In die tijd vergeleek ik me al veel met anderen. ‘Waarom lukt het hen wel en mij niet?’ Ik legde mezelf daar veel druk mee op.“

Hey...

Mariam dacht altijd dat je schooltijd alleen maar leuk moet zijn. Dat was het beeld dat ze kreeg van anderen om haar heen. Daarom verborg ze hoe ze zich voelde. Totdat haar geschiedenisdocente vroeg hoe het ging. “Zij merkte op dat het niet goed met me ging. Dat maakte het voor mij makkelijker om erover te praten. Vanaf dat moment kon ik altijd bij haar terecht. Vaak appte ik eerst en hadden we het er later face-to-face over.”

Ik loop achter

Inmiddels zit Mariam op de universiteit. Maar de druk die ze op de middelbare school voelde, voelt ze nog steeds. “Ik ben 21, zit in mijn eerste jaar en volg de opleiding in deeltijd. Het duurt dus nog wel even voordat ik ben afgestudeerd. Als ik dan op LinkedIn zie wat voor geweldige dingen anderen van mijn leeftijd al hebben bereikt, geeft dat nog meer druk. Ik baal er dan van dat mij dat nog niet is gelukt. Ook maakt het me soms bang voor de toekomst. Kan ik straks wel een baan vinden als ik wat ouder ben dan de ‘normale’ starter?”
 

Fijne mail

Omdat ze weet hoe fijn het kan zijn om te praten met een docent, heeft ze op haar nieuwe studie ook contact gezocht met de studieadviseur. “Mijn beeld van de universiteit was dat ze heel streng zijn en dat er geen rekening wordt gehouden met jou. Maar dat is niet zo.

In mijn eerste week kreeg ik een e-mail dat ik de hulp van een studieadviseur kon inschakelen als dat nodig was. Ik was heel blij met die mail. Dat maakte het voor mij makkelijk om contact te zoeken. Het gevoel dat ik er niet alleen voor sta als ik veel stress voel voor een toetsweek bijvoorbeeld, geeft mij een bepaalde rust.”
 

We checken regelmatig hoe het gaat

Naast haar studieadviseur praat ze inmiddels ook via Instagram met haar beste vriendin in het buitenland over hoe ze zich voelt. Dat voelt voor haar informeler dan bijvoorbeeld Whatsapp. “De eerste keer ging heel natuurlijk. Ik had haar al een tijdje niet gesproken. Ze vroeg hoe het ging en wat er in de tussentijd allemaal was gebeurd. Toen vertelde ik het gewoon. En het mooie was dat zij zich ook kwetsbaar opstelde. 

Het lijkt alsof school en studeren voor iedereen een leuke ervaring is. Maar door erover te praten, merk je dat je niet de enige bent die bijvoorbeeld stress heeft. Nu checken we regelmatig bij elkaar hoe het gaat. Dat helpt relativeren.”
 

Niet alleen

Mariam vond praten lange tijd niet nodig. Ze zag het als zwakte en dacht dat mensen haar problemen toch niet op konden lossen. Dat ziet ze nu anders. “Mensen kunnen je problemen ook niet altijd oplossen. Maar mensen kunnen wel voor je zorgen, zodat je er niet alleen voor staat. Vertrouw iemand om je heen en praat erover, dat lucht op.”

Tips van Mariam om te praten over prestatiedruk

  • Kijk welke hulp er bij jou op school is. Een docent of studieadviseur staat wat verder van je af. Dat maakt het minder kwetsbaar.  
  • Vind je het spannend om het gesprek te openen? Maak het dan bespreekbaar via de app, chat of de mail. Je hoeft dan minder na te denken over wat je stuurt of hoe je klinkt. En je weet dan ook al hoe iemand heeft gereageerd. Dat kan je weer vertrouwen geven om een volgende keer face-to-face het gesprek aan te gaan.