Yumi ging in gesprek over werkstress toen de druk haar te veel werd
Yumi (20) werkt 32 uur per week in de horeca. Een baan waar ze veel tegelijkertijd moet doen. De druk die ze op werk voelt hield ze lang voor zichzelf. Ze vond het spannend erover te praten. “Ik dacht: mijn manager heeft het heel druk. Die heeft vast geen tijd voor mij.” Totdat Yumi zélf de vraag kreeg hoe het met haar ging.
“In de horeca is het elke dag druk. Ik wil daardoor alles gelijk goed doen. Want als ik bijvoorbeeld iets verkeerd aansla op de kassa, moeten gasten langer wachten. Dat geeft me een vervelend gevoel.” Ook ziet Yumi dat collega’s die er minder lang werken, iets soms sneller oppikken. “Dat maakt me onzeker. Ik denk dan: waarom leer ík het niet zo snel?”
De eerste stap
Yumi merkte na een aantal maanden dat ze last kreeg van spanning van haar werk. Haar moeder gaf haar de tip om dit te bespreken met iemand op werk. “Maar ik bleef het spannend vinden. Komt het wel uit als ik het wil bespreken? Ik wil iemand niet belasten.” Uiteindelijk was het haar manager die de eerste stap zette. “Ik stond aan de kassa en ik voelde me niet goed. Hij zag dat er iets was en nam me even apart. Het gesprek ging toen vanzelf. Ik kreeg de ruimte om mijn gevoelens goed uit te leggen. Zo gaf ik aan dat ik liever niet na 22:00 uur ’s avonds alleen wil staan. Hij deed hier gelijk iets aan en gaf het aan de andere managers door. Ik voelde meteen een enorme opluchting.”
Aan één zin genoeg
Nog elke dag is Yumi blij dat ze open is geweest over haar werkstress. “De dynamiek die we nu hebben is zo fijn. We hebben aan één zin genoeg. Als ik binnenkom vragen de managers hoe het met me gaat. Het enige wat ik dan hoef te zeggen is: ‘ik heb geen topdag’. Dan praten we kort over wat er aan de hand is en we bespreken hoe we de dag indelen. Dat geeft rust.” Ook als tijdens het werk de druk te veel wordt, heeft Yumi een manier gevonden om hiermee om te gaan. “Zodra ik stress op de werkvloer voel opkomen, pak ik een rustmoment. Dan drink ik een glaasje water en denk na hoe ik de situatie het beste op kan lossen. Dat werkt fijn.”
Niet de enige
Yumi heeft haar werkstress lang voor zich gehouden. “Achteraf denk ik: had ik het maar eerder gezegd. Dat had me een hoop paniekmomentjes bespaard. Sinds ik over werkstress ben gaan praten weet ik dat meer mensen dit ervaren. Het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Dat is ook wat ik anderen wil meegeven: maak het bespreekbaar, zeg wat je dwars zit. Er zijn altijd mensen die een luisterend oor willen bieden. Je belast mensen er echt niet mee, dat weet ik nu.”