Pepijn over een piekerstoornis

Pepijn sprak zijn angsten van jongs af aan uit, maar leerde zichzelf een verkeerd mechanisme aan. “Ik ging mijn angsten wegdenken en wegnemen door continu om geruststelling te vragen en niet alleen te zijn. Op een gegeven moment durfde ik mijn huis niet meer in en ben ik naar de huisarts gegaan. Die gaf aan dat ik goede hulp moest zoeken. Ik zei nog ‘Nee joh, ik moet gewoon een nacht goed slapen en dan gaat het beter’. Maar bij de angstpolikliniek werd inderdaad een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld.”

'Mensen in mijn omgeving herkennen nu wanneer angst mij overneemt'

“Ik probeer mijn vrienden nu niet meer om geruststelling te vragen, want ik weet dat dat niet de oplossing is. Ik heb hen ook gevraagd het mij niet meer te geven. Ze hoeven niet altijd lief voor me te zijn. Bovendien betekent lief zijn soms juist ook duidelijk zijn en niet mee gaan in de gedachten van de ander. De mensen in mijn omgeving herkennen inmiddels wanneer de angst mij overneemt. Ik weet nog goed dat ik moest optreden tijdens de Parade. Het publiek mocht bijna de zaal in en ik raakte in paniek. Ik wilde het optreden afzeggen. Mijn zus wist dat de angst me op dat moment overnam en heeft me erdoorheen geholpen. Even later stond ik op het podium en ik had een goede show.”

Tips van Pepijn

Als je zelf een angststoornis hebt:

Accepteer dat je het hebt en dat het onderdeel is van wie je bent

Zoek professionele hulp en laat je goed informeren over (bijwerkingen van) medicijnen

Betrek je naasten. Neem je vrienden of geliefde bijvoorbeeld een keer mee naar therapie en geef aan hoe ze jou kunnen helpen.

Als je iemand kent met een angststoornis:

Probeer te begrijpen hoe hard werken het soms is voor iemand met een angststoornis, simpel de knop omzetten helpt niet voor zo iemand.

Benieuwd hoe je een angststoornis bespreekbaar maakt? Bekijk hier alle tips.

'Ik denk dan: dit is niet echt. Dit is mijn hoofd'

“Als ik last heb van mijn angststoornis, slaap ik slecht. Ik ben zenuwachtig, somber en ik heb een gevoel van constante spanning, met name in de ochtend. Dan sta ik ’s ochtends al op met de gedachte: ‘Oké, dit is niet echt, dit is mijn hoofd.’ Je moet het zo zien dat er continu rampen op je af worden gevuurd. En je moet dan proberen niet naar die gedachten te luisteren. Dat is heel zwaar. Zelfs simpel ‘de dag doen’, is dan al een opgave. Mediteren helpt en ik slik medicijnen.”

'Ik ben sneller bang, maar ook sneller ontroerd!'

“Het heeft mijn leven zeker beïnvloed. Ik ben wel gewoon blijven optreden, maar mijn angst blijft een zwakke plek en beperkt mijn vrijheid. Mijn beslissingen zijn bijvoorbeeld vaak angstgedreven. Het is vooral erger bij grote ‘life events’. Zo heb ik ooit een huis gekocht en 6 weken later weer verkocht omdat ik bang was voor geluidsoverlast. Ik weet dat het raar is, maar de angst neemt me op zo’n moment over. Doordat ik een angststoornis heb, heb ik ook moeite met alleen zijn. Dat vind ik nog steeds een uitdaging. Mijn angsten en gevoeligheid beperken me dus, maar het levert me ook mooie dingen op. Ik ben bijvoorbeeld sneller bang, maar ik ben ook sneller ontroerd!”