Tember en Nina

TEMBER: Ik ben Tember, ik woon samen met mijn beste vriendin
en ik heb tien jaar lang geworsteld met depressies.
NINA: Mijn naam is Nina. Vanaf dat ze mijn huisgenoot werd,
werd ik haar luisterend oor en kon ze met mij het gesprek aangaan.

(Tember en Nina praten terwijl ze een wandeling maken.)

RUSTIGE MUZIEK

NINA: Vond je het eng om er met mij over te praten?
De eerste keer? Ja.
Alleen, ook door jouw reactie, door jouw open houding,
was het de keren erna niet meer moeilijk.
Ik had ook niet de behoefte dat iemand me helemaal zou gaan ontleden
en een soort halve psycholoog wilde spelen, die had ik al.
Ik wilde het liefst gewoon dat je luisterde en dat voelde je goed aan.
Waar was je bang voor?

(Ze lopen langs een gracht.)

Ik was bang dat jij er niet meer zou zijn.
Ik hield er wel onderbewust ook rekening mee.
Ja, dat lijkt mij heel pijnlijk.
Nou, nee, dat was zeker niet leuk.
Dat was, denk ik, wel het moeilijkste van wat ik ervan heb meegemaakt.
Was je bang dat ik je gek zou vinden?

(Ze steken de straat over.)

Ja, ik was bang dat je me gek zou vinden, ik was bang dat je me zielig zou vinden,
dat je me een aansteller zou vinden, dat je me niet zou begrijpen.
Daar was ik allemaal bang voor, maar je hebt me niet het idee gegeven dat je me gek vond.
Nee, dat vond ik ook niet.
TEMBER: Waar ben je het meest van geschrokken?
Dat je er al zo lang mee zat, zonder het ook maar te zeggen.
Ben je eerlijk geweest tegen mij over je depressie?
Ik heb wel dingen achtergehouden.
Ja, zeker. Je hebt op dat moment nooit aan mij verteld
dat je er ook wel aan gedacht had om er een eind aan te maken.
Nee, en dat heb ik niet verteld omdat ik je niet bang wilde maken.
Ik voelde me al stom genoeg dat ik me niet goed voelde,
dus laat staan dat ik wilde dat iemand anders zich zorgen om mij ging maken,
laat staan de mensen waar ik het meest om geef.
Heb je getwijfeld of je me wel zou kunnen helpen?
Ja, nou, eigenlijk wist ik wel een beetje zeker dat ik je niet echt kon helpen.
Ik kon je in ieder geval niet verder helpen.
-Nee, je kon er zijn.
Ik kon er alleen zijn en het aanhoren.
NINA: Is er nog iets wat je aan mij kwijt wilt?
Dat ik blij ben dat jij er was.
Als ik in die tijd alleen had gewoond of het alleen had moeten doen,
ik weet niet of ik dat had gekund.

(Nina geeft Tember een knuffel. Beeldtekst: Deze video is gemaakt in opdracht van de Rijksoverheid. Het logo van Hey, het is oké. Met daaronder: Het is oké, maak het bespreekbaar. www.heyhetisoke.nl.)

DE RUSTIGE MUZIEK EBT WEG